‘Zo’n beetje de eerste Oekraïense vluchteling’. Zo noemt Nataliia Vyhovska zichzelf. In 2014 nam zij samen met haar man het besluit om naar Nederland te vertrekken. En wel om hun twee kinderen te beschermen. Het plan was om hooguit ‘een jaartje’ te blijven, maar dat jaartje werden jaren. Veiliger werd het niet. Sterker nog: 24 februari 2022, de dag waarop Rusland na veel speculatie en verbale dreigingen officieel Oekraïne binnentrok, ging het vreselijk mis.
Een hele stroom aan vluchtelingen kwam op gang. Lijdzaam toekijken was voor Vyhovska geen optie. Ze moest en zou wat doen voor haar moederland. “Ik begreep dat er in het Van der Valk hotel in Nootdorp mensen werden ondergebracht. Ik heb contact opgenomen met de SWOP en ben aan de slag gegaan als vrijwilliger.”
Officieel is Vyhovska tolk en maatschappelijk begeleider, maar de eerste dagen voelde zij zich naar eigen zeggen meer een psycholoog. “Het ene na het andere verhaal werd mij verteld. De mensen waren heel emotioneel. Dat verdriet deelde ik. Al liet ik dat niet zien. Ik was hier immers om hen te ondersteunen.”
Inmiddels is er meer dan een jaar verstreken en zijn er heel wat Oekraïense vluchtelingen door Vyhovska vooruit geholpen. “Het zoeken van maatjes, aanmelden bij de huisarts, aanvragen van een fiets of laptop voor de kinderen”, klinkt een opsomming. ,,Het is maar een greep van de dingen die ik doe.”
Vyhovska is blij dat zij haar landgenoten bij kan staan – hun leven elke dag een beetje beter te maken. “Maar veel liever zou ik willen dat ik dit niet hoef te doen. De oorlog zien stoppen”, verduidelijkt ze. “Dat is mijn grootste droom.”
